Dzisiaj mija 372 lat od chwili, kiedy to wojewoda malborski Jakub Wejher otrzymał od króla Jana Kazimierza przywilej, na mocy którego Wejherowska Wola została podniesiona do godności miasta. Otrzymało ono wówczas nazwę Wejheropolis, czyli Wejherowo.
Osadę Wejherowska Wola wojewoda malborski Jakub Wejher powołał do życia - za zgodą króla Władysława IV - 28 maja 1643 roku. Związane to było z realizacją obietnicy złożonej Bogu za ocalenie życia podczas oblężenia miasteczka Biała (teren obecnej Białorusi). Osada rozwijała się prężnie i już po 7. latach 13 stycznia 1650 roku król Jan Kazimierz nadał jej prawa miejskie.
Wejherowo było jedynym w ówczesnych Prusach Królewskich miastem prywatnym i ostatnim osadzonym na prawie chełmińskim, a przywilej określał między innymi uprawnienia samorządu miejskiego oraz sposób wyboru władz Wejherowa. Obywatelem miasta mógł zostać każdy mężczyzna, chrześcijanin bez względu na narodowość, który z okazji otrzymania tej godności zapłaci 10 złotych polskich. Wszystkim mieszkańcom zapewniono zwolnienie na 30 lat z wszelkich opłat, ciężarów i kontrybucji na rzecz skarbu państwa. Przywilej królewski przyznawał też prawo odbywania w mieście czterech jarmarków dorocznych oraz dwóch jarmarków tygodniowo.
Ponadto miasto uzyskało prawo zakładania różnych cechów (prócz piwowarskiego), bractw, stowarzyszeń oraz zgodę na używanie przez władze miasta czerwonego wosku do wyciskania pieczęci. Król ustalił również, że w herbie miasta będzie „biały krzyż rycerzy maltańskich na niebieskim polu, otoczony zielonym wieńcem wawrzynowym, a w środku krzyża będzie czerwona róża”.
