Poziom dopuszczalny pyłu zawieszonego PM 10 (podstawowy parametr smogu) dla stężenia średniodobowego wynosi 50 µg/m3. Poziom alarmowy to 300 µg/m3 .Na podstawie badania Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska poziom PM 10 w Wejherowie średnio wynosił: październik 2017 - 20,3 µg/m3, listopad 2017 - 22,6 µg/m3, grudzień 2017 -24,4 µg/m3. Prezentujemy również dokładne wykresy.
Poziom dopuszczalny PM10 dla stężenia średniodobowego wynosi 50 µg/m3.
Poziom informowania PM10 wynosi 200 µg/m3 .
Poziom alarmowy PM10 wynosi 300 µg/m3 .
|
|
Średnia miesięczna w µg/m3 |
Pomiar dzienny minimalny w µg/m3 |
Pomiar dzienny maksymalny w µg/m3 |
Ilość przekroczeń normy w miesiącu |
|
Październik 2017 |
20,3 |
6 |
61 |
2 |
|
Listopad 2017 |
22,6 |
4 |
55 |
1 |
|
Grudzień 2017 |
24,4 |
5 |
88 |
2 |
PM 10 – pył zawieszony stanowiący mieszaninę cząstek w powietrzu do średnicy 10 mikrometrów. Pył ten może docierać do górnych dróg oddechowych i płuc.
Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska (WIOŚ) jest niezależną od samorządu państwową służba ochrony środowiska, która w sposób obiektywny przy użyciu profesjonalnego sprzętu bada stan powietrza, a wyniki publikuje w oficjalnych raportach.
Wiadomo, że badania zostały wykonane i jaki jest ich wiarygodny wynik. Z pewnością to one powinny stanowić podstawę rzetelnych analiz i ocen w zakresie zanieczyszczenia powietrza.
Profesjonalna stacja pomiarowa, którą stosuje Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska kosztuje ok. 130 tys. zł (dla porównania urządzenia domowe kosztują od kilkudziesięciu do 1 tys. zł.), a jej roczna eksploatacja to koszt ok. 20 tys. zł (m. in. okresowe kontrole oraz bieżąca konserwacja). Taka właśnie stacja pomiarowa WIOŚ zainstalowana w centrum Wejherowa posługuje się metodą manualną (referencyjną, grawimetryczną), którą wykorzystuje się zarówno w Polsce i Europie. Stosowana metoda jest najbardziej wiarygodna, cechuje się dużą dokładnością i dlatego na jej podstawie wykonuje się wszelkie miarodajne raporty.
Metoda grawimetryczna, zwana również metodą manualną (referencyjną)
W tej metodzie używa się tzw. poborników pyłowych, specjalnych urządzeń, do których zasysane jest powietrze atmosferyczne. Co dwa tygodnie do pobornika zakłada się 14 jednorazowych filtrów, które urządzenie zmienia automatycznie co 24 godziny. Każdy filtr posiada swój niepowtarzalny numer identyfikacyjny.
Filtry czyste, przed założeniem do pobornika są kondycjonowane i ważone w laboratorium, umieszczane w specjalnych pojemnikach do transportu, a następnie transportowane na stację pomiarową i umieszczane w poborniku. Po 14 dniach wszystkie filtry są wyjmowane, umieszczane w specjalnych pojemnikach do transportu i przewożone do laboratorium. W laboratorium filtry są kondycjonowane i ważone po raz drugi, już jako filtry po tzw. ekspozycji. Z różnic mas przed i po ekspozycji filtra, odniesionych do objętości przepływu powietrza w poborniku, wyliczane są stężenia pyłów. Stężania te podawane są w mikrogramach na metr sześcienny [µg/m3].
Zaletą tej metody pomiarowej jest jej bardzo wysoka dokładność. Jedyną jej wadą jest czas potrzebny na uzyskanie wyników, który wynosi ok. 3 tygodni.
Lokalizacja stacji pomiarowych
Miejsca pomiaru nie mogą być dowolnie dobrane. Kryteria lokalizacji stacji pomiarowych określa rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 września 2012 r. w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu. W wypadku Państwowego Monitoringu Środowiska wszystkie punkty pomiarowe spełniają określone wymogi dotyczące ich umiejscowienia, tak, by uzyskiwany w danej lokalizacji wynik był jak najbardziej reprezentatywny dla danej strefy. Dodatkowo, co pięć lat, WIOŚ wykonuje ocenę (tzw. ocena pięcioletnia), której celem jest m.in. sprawdzenie czy liczba stacji pomiarowych i ich lokalizacja jest odpowiednia dla potrzeb prawidłowego wykonywania rocznych ocen jakości powietrza.
Metodykę pomiarów pyłu zawieszonego wskazuje dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dz. Urz. UE L 152 z 11.06.2008, str.1) oraz w rozporządzenie MŚ z dnia 13 września 2012 r. w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012 r., poz. 1032), a określona została w normie PN-EN 12341:2014 Powietrze atmosferyczne – Standardowa grawimetryczna metoda pomiarowa do określania stężeń masowych frakcji PM10 lub PM2,5 pyłu zawieszonego.
Źródło: http://powietrze.gios.gov.pl/pjp/content/show/1000919
Wykres poziomu pyłu zawieszonego PM10 w październiku 2017 r.
Wykres poziomu pyłu zawieszonego PM10 w listopadzie 2017 r.
Wykres poziomu pyłu zawieszonego PM10 w grudniu 2017 r.
