Ostatnia Sesja Rady Miasta Wejherowa miała uroczystą oprawę za sprawą dwóch rocznic. Świętowano nie tylko 360. rocznicę Nadania Praw Miejskich, ale także 20. lecie istnienia samorządu terytorialnego. Wykłady o historii miasta wygłosili: prezydent Wejherowa Krzysztof Hildebrandt, który przedstawił najstarszą historię miasta, Bogusław Breza przybliżając Wejherowo w dwudziestoleciu międzywojennym oraz przewodniczący Rady Miasta Piotr Bochiński, który mówił o minionym dwudziestoleciu samorządu. Tuż po rozpoczęciu sesji w dniu 28 maja 2010 r., przed pomnikiem założyciela miasta Jakuba Wejhera, delegacje władz Wejherowa, okolicznych samorządów i instytucji złożyły kwiaty. Prezydent Wejherowa Krzysztof Hildebrandt w swoim referacie przytoczył fragment postanowienia królewskiego przywileju, formalnie nadającemu grodowi Wejhera prawa miejskie.„My Jan Kazimierz, z bożej łaski król Polski, Wielki Książę Litewski ... Niniejszym wszem wobec i każdemu z osobna, kogo to dotyczy, oznajmiamy, co następuje. Uważamy, że ozdobą i chwałą każdego królestwa są zakładane w dogodnych miejscach miasta i miasteczka, które zwykle dają utrzymanie większej liczbie ludności i popierają różne wspólnoty kupców i cechy rzemieślników. Z tego też powodu rosną publiczne korzyści i zwiększają się dochody poszczególnych obywateli ... Gdy więc Jaśnie Wielmożny Jakub Wejher ... pragnie założyć miasto nazwane od jego rodu Wejheropolis czyli Wejherowo ... niniejszym pismem dajemy zgodę na założenie rzeczowego miasta, przede wszystkim dając temu miastu wszelkie prawa chełmińskie, a osadnikom mieszkającym w jego granicach tym dokumentem udzielamy z pełnej Naszej władzy królewskiej wszelkich swobód, praw i przywilejów ... wyjmując każdego z obywateli Wejherowa spod władzy wszystkich instancji królewskich, aby za przestępstwa osobiście popełnione obowiązani byli odpowiadać tylko przed adwokatem i magistratem miasta Wejherowa, z prawem odwołania się w sprawach cywilnych do swego pana dziedzica”.- Uderza, że zakładając w 1643 r. nową osadę, nie ograniczył się Jakub Wejher wyłącznie do stworzenia jej mieszkańcom sprzyjających warunków prawnych i ekonomicznych – mówił prezydent Krzysztof Hildebrandt. - W ślad za pierwszymi decyzjami w tych kwestiach, podjął także inne, znamienne postanowienia. Była to budowa – co każdy wejherowianin jest w stanie wymienić jednym tchem – kościoła parafialnego, klasztornego, samego klasztoru oraz kalwarii, czyli stworzył wejherowski ośrodek kultu religijnego, z czego nasze miasto słynie już od kilku wieków. Patrząc jednak przez pryzmat XVII wieku, to stwierdzenie można rozszerzyć. W tamtej epoce kościoły, kalwarie, funkcjonujące przy nich parafie i zakony były nośnikami ówczesnej kultury i w zasadzie nie miały w tym zakresie konkurencji. To w nich koncentrowały się wszystkie sztuki: architektura, malarstwo, śpiew, literatura i inne. Jak mówi prezydent Hildebrandt, bez wątpienia Jakub Wejher chciał spowodować, by Wejherowo stanowiło jednocześnie ważny punkt życia gospodarczego i kulturalnego Pomorza. Dopiero to połączenie sprawiło, że swą osobę i ród unieśmiertelnił w nazwie założonego przez siebie miasta. Z kolei Bogusław Breza (historyk, publicysta, regionalista kaszubski, były dyrektor Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie) w swoim referacie skupił się na Teodorze Bolduanie, legendarnym burmistrzu Wejherowa w latach 1933-1939, rozstrzelanym na początku wojny przez wejherowskich Niemców w lesie pod Zamkową Górą. - To za jego kadencji w Wejherowie zbudowano m.in.: odkryty basen kąpielowy spełniający wszystkie ówczesne standardy, działające do dziś korty tenisowe, wiele inwestycji typowo komunalnych - wodociągi, kanalizacja, ulice – mówił Bogusław Breza. - Bolduan miał ściśle określoną wizję tego miasta, która opierała się na kilku filarach – bliskości polskiego Wybrzeża oraz dużego ośrodka przemysłowego w Gdyni, a także wskazywał na piękne położenie miasta, co miało sprawić, że Wejherowo będzie ośrodkiem turystyczno-rekreacyjnym. To miłość do tego miasta i chęć uczynienia go atrakcyjnym, zdecydowała wielkości burmistrza Bolduana. Piotr Bochiński, przewodniczący Rady Miasta mówił o współczesnym Wejherowie. Podsumowując minione dwadzieścia lat samorządu terytorialnego zwrócił uwagę na trudne początki po 1990 roku i osiągnięcia ostatnich dziesięciu lat.- Wejherowianie są coraz bardziej zainteresowani pracą dla wspólnego dobra w ramach Rady Miasta – mówił Piotr Bochiński. - Świadczy o tym chociażby wzrastająca liczba komitetów wyborczych, rejestrowanych przy kolejnych wyborach samorządowych i coraz większa liczba zgłaszanych przez nie kandydatów na radnych. Dużo mówi też o tym ogólna ilość osób, które od 1990 roku były radnymi. W sumie było ich stu pięćdziesięciu. Praktycznie stanowili cały przekrój miejscowej społeczności pod względem zawodowym, wiekowym, majątkowym i innym. Jednocześnie można zaobserwować odmienne zjawisko. Wyborcy chętnie zawierzają osobom sprawdzonym w działalności publicznej, także w ramach wejherowskiego samorządu. Znaczna część radnych bowiem jest wybierana kilkakrotnie na kolejne kadencje. Przewodniczący Bochiński wyliczył, że rekordzistą jest prezydent Krzysztof Hildebrandt, który był wybierany do Rady Miasta we wszystkich kadencjach od 1990 r. Cztery osoby: Edmund Hejmowski, Henryk Kaczkowski, Bogdan Tokłowicz i Piotr Bochiński były wybierane na radnego przez cztery kadencje. Ponadto pięćdziesiąt osób sprawowało mandat radnego dwu - lub trzykrotnie. Wśród gości byli wejherowscy radni, dyrektorzy samorządowych placówek, przedstawiciele różnych służb i instytucji oraz włodarze sąsiadujących samorządów – Krzysztof Krzemiński, burmistrz Redy i jego zastępca Janusz Molak oraz wójt gminy Wejherowo Jerzy Kepka. W sesji uczestniczyli także ks. dziekan Tadeusz Reszka oraz o. Tyberiusz Nitkiewicz. Przedstawiciele okolicznych samorządów złożyli życzenia mieszkańcom Wejherowa na ręce władz miasta. Jerzy Kepka i Krzysztof Krzemiński życzyli dalszego wspaniałego, dynamicznego i harmonijnego rozwoju miasta. Zobacz relację filmowąGaleria zdjęć z uroczystej sesji
